Incredible India

Dag beste mensen allemaal,

Eerst en vooral een dikke merci voor jullie reacties!! Het is leuk te weten dat jullie onze avonturen volgen.
Ondertussen zijn er al weer een aantal dagen voorbij en is er al ontzettend veel gebeurd.
We hebben dit verslag de naam 'Incredible India' genoemd. Als je alles leest, zal je wel begrijpen waarom :).

In Varanasi hebben we nog een aantal tempels bezocht en we hebben er ook de handen uit de mouwen gestoken. We zijn er gaan helpen bij een afdeling van Mother Theresa. Er verblijven 50 mannen en vrouwen, veel mensen met beperkingen, maar ook zwaar zieke/ stervende mensen. We hebben er wat kunnen helpen. De zuster heeft me ook apart genomen om een infuusje te prikken bij een doodzieke, uitgedroogde man. Ik was heel blij dat het goed gegaan was, want dat was alweer een tijdje geleden. Nele en ik waren echt onder de indruk van de goede verzorging van de mensen.
Varanasi is echt een 'hippie-town', vol spiritualiteit en mensen die hun leven willen beteren. Dus langer moesten we er nu ook niet blijven :). Het was wel maf mee te maken hoe belangrijk de Ganges is voor de hindoes (een plaats waar zowel koeien als mensen gewassen worden) en hoe sterk hun geloof is. Bij elk probleem hebben ze wel een god die ze kunnen aanbidden.

En hop, de nachttrein op naar Jhansi. Das altijd wel een hele belevenis! Nele en ik hebben altijd braaf onze boterhammetjes mee, maar voor de Indiers is het een echt eetfestijn: constant lopen mensen rond met eten, thee en de mensen brengen ook grote warme maaltijden mee op de trein. Dit leidt natuurlijk tot een overheerlijke (not) geurencombinatie :).
Een superstoere man heeft ook keilief een mooie hennatekening op Nele's hand gezet.

Dan 's morgens bus op richting Khajuraho (plaats van de erotische tempels). Het was een redelijk rustige start: iedereen kreeg zijn plekje en er was veel plaats. Een halfuur rijden later stopte de bus: een andere bus had panne en al deze mensen kwamen erbij. Je kan het je wel voorstellen: drukte alom! Iedereen geplet, overal geroep, een overstresste en superluide 'busleider'. Nele had een meisje bij zich die heel misselijk was en ik een klein mannetje met precies een apebroekje (voor en achter was er een gaatje voor...). In alle stops komen ook mensen op de bus om iets te verkopen, de fruitsap wordt bijna in je mond gegoten zodat je ervan zou drinken.
Uiteindelijk werd de busrit van 4u30 toch 7u en dit voor de kleine prijs van 2 euro per persoon. Een koopje dus :).
In Khajuraho het gebruikelijke 'leger' van tuktukmannen die klaarstonden ons mee te nemen met hun karretje (toekomen is altijd een zeer hectische en drukke boel van afbieden, nee zeggen, negeren..., nooit ontspannen toekomen in India) maar gelukkig stond de hotelman er en konden we vroemmm mee naar het hotel.

De volgende dag hadden we zin in een sportactiviteit na de lange busrit en hebben we 2 fietsen gehuurd. We gingen 25 km fietsen naar de watervallen, de toeristische trekpleister van het dorp. Toen we er toekwamen, grote teleurstelling! Weinig water, geen watervallen, geen krokodillen. Je moet natuurlijk niet denken dat ze daar aan de kassa iets van zeggen! Als we onze frustraties uiten aan een man die er werkt is het ' governementrule'. Dat komt hen natuurlijk weer goed uit. Nele en ik voelden ons echt int zak gezet, al dat geld... Moe, uitgehongerd en dorstig kwamen we aan bij de 'krokodillen'. Daar hebben we een superlieve man ontmoet! Hij heeft eten voor ons gemaakt, thee gemaakt en hij heeft enkele lakentjes in zijn toren gelegd zodat we wat konden rusten. We waren echt supergecharmeerd door deze lieve man en hij heeft ons weer heel gelukkig gemaakt! We moesten hem beloven dat we terug zouden komen met onze man :). (Hier zeggen we altijd dat we getrouwd zijn, dat maakt het ons wat makkelijker die mannen te weren)

De fietstocht zelf was zalig!! Overal kindjes die zwaaien, oude mannetjes met hun geiten op stap, mensen die behoefte doen langs de straat (ook dit is India!), vrouwen die zich wassen aan de waterpomp... er is weinig en de tijd blijft er stilstaan. Nele had ook even problemen met de fiets en dan duurt het niet lang voor een groepje mensen afkomt om te helpen. De mensen hebben hier echt tijd, dat is zo leuk.

We hebben in Khajuraho ook de erotische tempels bezocht (of te 'Kama Sutra tempels), ik denk dat ik daar niet veel uitleg hoef bij te geven :).

Ook opnieuw de handen uit de mouwen gestoken, op een farm nog wel!! Echt superervaring. Het was bij familie van een receptionist (Patel). Wel eel vroeg opstaan (5u), omdat het dan nog niet zo heet is. We hebben meegeholpen op de graanvelden. Het werk op zich stelt niets voor, maar het is zo heet rond de middag!! We waren wel blij als het gedaan was :). De familie was heel blij en zei dat we 'powerfull ladies' zijn. Het was voor ons heel leuk om dit samen met hen te doen en ook te weten wat het is op de velden te werken. We heben veel respect voor deze mensen!!

Als we terugwaren stond precies het hele dorp op ons te wachten. We zijn hier al enkele dagen en hebben al wat vrienden gemaakt :). Ze vonden het ook zalig dat we op de farm gewerkt hadden. We kwamen eerst den Anand tegen, die zei 'Come, lets have a chai'. Nele en ik houden echt van de Indische theepartijtjes! Op ieder moment van de dag gebeurt het en tis altijd ontspannen! Tis ook een moment dat alles eens kan besproken hebben. Indiers hebben ook de meest grappige vragen:' How do you see if somebody is a lesbienne?'. Tis leuk hierover met hen te praten.

We hebben dan wat samen met onze vrienden gekookt in het hotel.
Nele en ik hebben in Khajuraho echt een zalige tijd gehad en we wilden onze vrienden van het hotel echt bedanken. We hebben vanillesaroma gemaakt (met geitenmelk - een aanrader) en stukjes chocolade. Precies een afscheidsfeestje! We hebben de hele avond gelachen en het afscheid, de volgende dag, viel echt zwaar. Onze vrienden wilden ons gratis overnachting geven, maar treinticket is geboekt en Nepal staat te wachten. We hebben van hen nog enkele kadootjes gekregen: enkelbanden en kleedjes. Nele en ik waren echt aangedaan!! Zo lief!!
Iemand van onze vrienden trouwt volgend jaar en hij wil echt dat we komen (om samen te dansen), dus dat gaan we es moeten bekijken :)

India is voor ons echt de max geweest, met ups en downs, opdringerige/starende/fotograferende mannen, maar ook zalig lieve mensen en prachtige herinneringen. We zullen het missen. Daarom Incredible India!
Maar nu go go, up to Nepal!!