Mango hier, zweten daar, waterpompen overal!!

Hier zijn we weer eens met een blogavontuur.
Met de bus vertrokken naar Phnom Penh. Daar zijn we openlijk ontvangen door duizenden tuk tuks. De tuk tuk bestuurders zitten verstopt achter elke hoek van de straat. Soms heel vermoeiend om heel de dag ‘nee, dank u’ te zeggen. Aangekomen aan de Lakeside, jaren geleden een mooie, gezellige buurt. Nu veranderd in een louche drugsbuurt met nog enkele guesthouses en een paar toeristen. 1 nachtje blijven slapen en senl op zoek naar een aangenamere plaats. In Phnom Penh hebben we ‘The Killing fields’ en het ‘Tuel Sleng’ museum bezocht van tijdens de periode van Pol Pot en de Rode Khmer. Dit waren minder leuke bezoekjes die ons enorm gepakt hebben en waar we veel over nagedacht en gebabbeld hebben. We zijn wel blij dat we daar nu iets meer over weten en dat we zo beter de manier van leven en denken van de Cambodianen begrijpen.
De stad zelf is eigenlijk niet echt gezellig. Brede en drukke straten, grote gebouwen. Er is enkel de riverside waar een mooie dijk is aangelegd en waar het ‘s avonds wel leuk is om rond te lopen. Daar hebben drie Cambodiaanse meisjes ons een mooi lokaal kapsel gegeven :)
Aangekomen im Kampot, een klein stadje in het zuiden van Cambodia hadden we grootste plannen. We gingen met de scooter naar zee gaan. ‘s Morgensvroeg een poging om even rond de guest house te rijden. Lieselot mocht eerst, toertje verliep perfect. Tot er in de laatste bocht ineens een paaltje stond dat niet meer te ontwijken was. De jongen van de guest house had er niet echt veel vertrouwen meer in. Maar toch mocht ik ook nog even proberen. Maar dan wel met een ander scooter, de eerste had nood aan enkele reparatiewerken. Geen paaltjes meer geramd maar er werd toch voorgesteld om de fiets te nemen.
Vol goede moed klaar om onze fietstocht te starten. Na 2 uur rijden hadden we de zee nog steeds niet bereikt. RAAR!!! Aangezien het maar 25 km was. Toch maar even gevraagd. We waren dus helemaal de verkeerde kant opgereden:). Terug naar huis en de dag nadien een tweede poging. Deze is dan wel gelukt. Het was zondag, dus het strand zat vol cambodianen die een ‘verfrissende duik’ kwamen nemen in de warme zee. Na een dagje zwemmen en luieren op het stand stond er ons nog een fietstocht te wachten. Om voldoende kracht te hebben zijn we nog even de lokale specialiteit gaan eten ‘Krab’ die we met veel smaak hebben opgegeten.
De volgende dag was het eindelijk zover: we gingen met de brommerkar (moto met een kar eraan) naar Bang Nimol waar we een weekje gingen werken in het project ‘Kinderen van Cambodia’. Daar hebben we een weekje verbleven in een klein dorpje bij de familie van Ruan. We hebben daar genoten van super lekker en veel eten, juist wat we nodig hadden. Toen we er nog niet lang waren kwamen de eerste patienten al langs. Een jongen die tussen ploeg en os had gezeten met een grote wonde aan zijn rug, een diepe snede in zijn voet, oog en hoofd. Elke dag kwamen er ‘s avonds mensen langs om hun wondjes te laten verzorgen. Na onze week waren we echt tevreden over de resultaten.
Wat hebben we daar nog gedaan? Een ziekenhuisje bezocht waar veel personeel was maar geen patienten, meegeholpen om een schooltje te renoveren, waterpompen bezocht die hersteld moesten worden, gespeeld met kindjes van de school. Niet gemakkelijk om een spelleke uit te leggen als de kindjes geen Engels spreken. Maar de kindje begrepen alles snel en waren superenthousiast en zeer lief voor elkaar. En dan natuurlijk niet te vergeten de vaccinatie tegen buiktyfus. Eerst hadden we een klein toneeltje voorbereid om uit te leggen wat buiktyfus is en hoe het kan voorkomen worden. Dit vonden de kindjes echt leuk en grappig. De vaccinatie zelf gebeurde in een klas van het schooltje. Alles werd klaar gezet om tegen 15 uur te beginnen. Om 14 uur waren er zeker al 300 kindjes aan het wachten. Uiteindelijk hebben we 550 kindjes gevaccineerd. Het was een zeer leuke ervaring. De vzw Kinderen van cambodia levert daar echt een prachtig werk. We hebben veel bewondering voor het hele team.
Terug met de brommerkar naar Kampot , waar we nog een fietstochtje hebben gemaakt naar een vissersdorpje. Een klein dorpje waar bijna iedereen leeft van de visvangst. Tegen 16 uur vertrekken alle bootjes om de volgende dag vroeg terug te komen met een bootje vol vis. In het dorpje hebben we een soort wijn gekregen die gemaakt wordt van het sap van een palmboom. Was niet echt lekker en er zat veel alcohol in. Maar in Cambodia is het onbeleefd iets niet aan te nemen. Na 3 glazen en een gedroogde vis hebben we dan toch maar vriendelijk bedankt en terug gefietst naar de guesthouse.

Onze reis in Cambodia zit er ook weeral op. Cambodianen zijn zeer vriendelijke en lieve mensen. Maar ze zijn ook zeer volgzaam en durven of kunnen geen beslissingen nemen doordat de overheid hier zo corrupt is. Het is een land dat de laatste jaren ferm vooruit is gegaan. Maar er is nog veel werk aan de winkel. We zijn niet heel lang in Cambodia geweest maar door te werken in het project hebben we toch het gevoel dat we het land een beetje kennen.
Lieselot en ik hebben bedacht om ook ons steentje bij te dragen. We zouden een mango vzw oprichten.
Waarom?
- Er zijn hier miljoenen mango’s
- Ideale weersomstandigheden
- Ze zijn super lekker
- Gebrek aan goede sappige mango’s in Belgie
Eventueel zouden we dit combineren met een beetje medisch werk :)
Nu zijn we klaar voor onze lange busrit naar Ho Chi Ming City (Vietnam).